مقایسه تزریق کورتیکواستروئید (متیل پردنیزولون) و شوک ویو دردرمان فاشئیت پلانتار

  سابقه و هدف: فاشئیت پلانتار یک وضعیت دردناک شایع می ‌ باشد که در صورت عدم درمان صحیح می ‌ تواند منجر به کاهش عملکرد و فعالیت ‌ های فیزیکی بیمار شود. از آ نجایی که درمان ‌ های معمول بعضاً نتایج کوتاه مدت دارند و یا با عارضه همراه هستند در این مطالعه درمان با شوک ویو و تزریق موضعی کورتیکواستروئید مقایسه شده است.   مواد و روش ‌ ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی آینده نگر یک سویه کور با کد اخلاق 1032 می ‌ باشد. از میان بیماران مراجعه کننده به دو کلینیک شهر تهران در سال 1390 که شرایط ورود به مطالعه را داشتند 37 پا برای هر گروه درمانی (در کل 74 پا) انتخاب شدند. روش تصادفی کردن بیماران به صورت بلوک شده با تغییر سایز بلوک انجام شد. گروه اول تحت تزریق موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین 2 درصد و گروه دوم تحت درمان با امواج شوک قرار گرفتند. پرسش نامه ‌ ای از مشخصات دموگرافیک بیمار و متغیرهای مربوط به بررسی در بدو مراجعه، یک هفته، یک ماه و سه ماه بعد از مداخله ثبت شد. با استفاده از آزمون مربع کای و داده ‌ های کمی پیوسته به تی زوجی و تی ارزیابی شد. این مقاله برگرفته از پایان نامه دستیاری است.   یافته ‌ ها: در هر دو گروه سه ماه بعد از مداخله شدت علایم در فاکتورهای درد در حین ایستادن و درد صبحگاهی و عملکردهای روزانه، بالا رفتن ‌ از پله ‌ ها و فعالیت ‌ های ورزشی شرایط مطلوبتری داشتند. در اکثر فاکتورها در گروه کورتیکواستروئید درمقایسه با گروه شوک ویو به ویژه درکوتاه مدت (تا یک ماه اول بعد ازمداخله) شرایط بهتر بود (p<0/05) که این برتری به تدریج کاهش یافت.   بحث و نتیجه ‌ گیری: با توجه به مطالعات قبلی و یافته ‌ های مطالعه فعلی به نظر میرسد در درمان فاشئیت پلانتار، شوک ویو می ‌ تواندگزینه جایگزین مناسبی برای کورتیکواسترویید باشد.